22 Ocak 2010 Cuma

SANA RAĞMEN SEVMİŞİM




ihaneti boynuna doladığım varlığının,
idamına tanık oluyorum şimdi...

susmaların,
gitmelerin,
adımı ucuz pazarlarda sayıklamaların,
haksız haklılıkların,
ve yalanların gölgesinde üşüdüm an be an...
gözlerime nasıl baktın,
nasılda incinmedin,
kaç kez baktım gözlerine can!
kaç kez tutunamadım...
her düşüşümde kanayan bendim,
ve hiçbir yarama değmiyordu gözlerin,
ki o gözler değilmiydi ruhumu teslim ettiğim...

şimdi anladım;
ben seni, sana rağmen sevmişim!

3 yorum:

Hamiyet dedi ki...

Öncelikle şu başlangıtaki cümlene gelelim ve vazgeçmenin sana yakışmadığını söyleyeyim çünkü benim bildiğim Bülent savaşçıdır ve kazanmayı sever. Kısacası vazgeçmek diye bir şey yoook, anlaştık mı?

Şimdi şiire gelecek olursak, kelimeler arasında can çekişen bir benlik var, bu benlik sesini duyuramamanın acısıyla kıvranıyor ve bu durum beni çok üzüyor.

Umut ediyorum ki ve diliyorum ki; her şey güzel olsun. Her yeni gün güzelliklere gebe kalsın ve mutluluğu doğursun.

Yeniden yazmaya başlaman beni çok mutlu etti. Yazmak şu karmaşık hayatta, şu bencil kaderin kollarında en iyi nefes alma yolu, sakın bırakma...

Sevgi ve selamlarımı bırakıyorum ve güzel bir hafta sonu diliyorum.

Adsız dedi ki...

:(

Unknown dedi ki...

offf öyle dokunduki...diyecek hiç bişi bulamıyorum...kalemine yüreğine sağlık cnm..